سوربیتول اغلب به نام “E 420” در لیست مواد تشکیلدهنده است. درمان صددرصدی برای رفع کامل حساسیت به سوربیتول وجود ندارد. ربیتول وجود ندارد.
بهترین راه درمان این است که از مواد غذایی که حاوی سوربیتول هستند استفاده نشود. پس از تشخیص، بیمار باید حداکثر دو هفته از خوردن غذاهای حاوی سوربیتول استفاده نکند. با این رژیم علائم معمولاً بسیار سریع بهبود مییابند.
هنگامی که علائم به طور کامل فروکش می شود، بیمار می تواند به تدریج مواد غذایی حاوی سوربیتول را به رژیم غذایی خود اضافه کند. در ابتدا، برای تست آستانه تحمل شخصی، فقط باید مقدار کم مصرف شود و سپس به آرامی افزایش یابد. در بعضی از موارد هشدار داده می شود که سوربیتول به طور کامل حذف شود اما این مطلب پایه علمی ندارد. اما از آن باید به درستی استهنگامی که علائم به طور کامل فروکش میشود، بیمار میتواند به تدریج موادغذایی حاوی سوربیتول را به رژیم غذایی خود اضافه کند.
در ابتدا، برای تست آستانه تحمل شخصی، فقط باید مقدار کم مصرف شود و سپس به آرامی افزایش یابد. در بعضی از موارد هشدار داده میشود که سوربیتول به طور کامل حذف شود اما این مطلب پایه علمی ندارد. اما از آن باید به درستی استفاده کنید. به طور مثال اگر فردی با خوردن یک میوه دچار مشکل میشود نمیتوان گفت که از میوههای دیگر استفاده نکند. برای بیمارانی که از ناتوانی فروکتوز ارثی رنج میبرند، باید از خوردن سوربیتول اجتناب شود.
عبارتند از: گیلاس، آلو، زردآلو، هلو، گلابی، سیب و میوههای خشک (در میوههای خشک مقدار سوربیتول در هر ۱۰۰ گرم میوه بسیار بالاتر از میوههای تازه است). بسیاری از شیرینیها بدون قند هستند. مانند: شیرینی نعناعی، شیرینیهای توت سیاه. بسیاری از انواع نان، به ویژه نان آماده در سوپر مارکتها حاوی سوربیتول هستند.
استفاده از خمیر دندان حاوی سوربیتول معمولاً بی ضرر است زیرا مقدار کمی از خمیردندان حاوی سوربیتول توسط مخاط دهان جذب میشود و به روده وارد نمیشود. پس برای کسانی که حساسیت به سوربیتول دارند اغلب خطرناک نیست.
اگر به سوربیتول حساسیت دارید، از غذاهای آماده دوری کنید. افرادی که به سوربیتول حساسیت دارند، باید مراقب غذاهای آماده باشند، زیرا صنایع غذایی از مقادیر زیادی سوربیتول به عنوان حامل، مرطوبکننده و شیرینکننده استفاده میکنند. برای تولید سوربیتول، صنعت از گلوکز موجود در نشاسته گندم و ذرت استفاده میکند. مصرف غذاهای آماده به طور پیوسته در حال افزایش است و مبتلایان باید سعی کنند تا جایی که ممکن است از تمام غذاهای آماده تولید شده در صنعت اجتناب کنند.
سوربیتول همچنین در بسیاری از مخلوط ادویهها استفاده میشود. افرادی حساس به سوربیتول، باید مراقب مکملهای غذایی باشند، زیرا سوربیتول به عنوان حامل طعم دهندهها و ویتأمینها استفاده میشود. همچنین مهم است که به خاطر داشته باشید: افراد مبتلا به عدم تحمل نادر ارثی فروکتوز نیز نمیتوانند از سوربیتول استفاده کنند، زیرا توسط متابولیسم به فروکتوز تبدیل میشود.
اگر تا به حال در تابستان زیاد گیلاس میل کردهاید، میدانید که عواقب آن چقدر ناراحتکننده است. علائم عدم تحمل سوربیتول بسیار مشابه است، اما به دلیل مقادیر بسیار کمتر ایجاد میشود. بسته به دوز مصرفی، میتواند از نفخ جزئی، درد شکم و مدفوع شل تا اسهال شدید متغیر باشد.
حدود ۳۵ تا ۷۰ درصد بزرگسالان پس از مصرف بیش از ۱۰ گرم سوربیتول علائم قابل توجهی را تجربه میکنند.
به نظر میرسد عدم تحمل در آسیاییها و سیاه پوستان آمریکایی بیشتر از سفیدپوستان است. تا ۷۰ درصد از بیماران مبتلا به سندرم روده تحریکپذیر به دوزهای پایین سوربیتول حساس هستند.
اگر مشکوک هستید که مشکلات گوارشی ناشی از سوربیتول موجود در غذا است، باید به متخصص گوارش مراجعه کنید. آنها میتوانند آزمایش تنفس هیدروژن را انجام دهند که در آن محلولی حاوی ۵ تا ۱۰ گرم سوربیتول را با معده خالی مینوشید. ناشتا بودن قبل از آزمایش، محلول را قادر میسازد تا به سرعت از معده و روده کوچک عبور کند، جایی که بخشی از سوربیتول جذب میشود. پس از ۹۰ تا ۱۵۰ دقیقه بقیه به روده بزرگ میرسد، جایی که باکتریهای فلور روده شروع به تخمیر الکل قند میکنند. در طول کل این فرآیند، پزشک سطح هیدروژن موجود در نفس بیمار را اندازهگیری میکند.
هیدروژن تنها زمانی تولید میشود که تخمیر باکتریایی کربوهیدراتها در روده وجود داشته باشد. گاز از طریق مخاط روده به جریان خون میرسد و از طریق ریهها بازدم میشود. غلظت بالای هیدروژن در نفس نشان میدهد که سوربیتول به طور کامل توسط روده جذب نمیشود. اگر بعد از آزمایش مشکلات گوارشی رخ دهد، همه چیز به عدم تحمل سوربیتول اشاره دارد.
برای درمان حساسیت به سوربیتول، بهتر است مصرف این ماده را به حداقل برسانید و افرادی که از ناتوانی فروکتوز ارثی رنج میبرند، باید از خوردن سوربیتول اجتناب کنند.