آیا دکستروز یک قند کاهنده است؟

دکستروز یک قند کاهنده است

گلوکز( دکستروز) تقریباً متداول ترین کربوهیدرات است و به عنوان یک مونوساکارید، یک آلدوز، هگزوز طبقه بندی می شود و یک قند کاهنده است. گلوکز در ابتدا با استفاده از کلروفیل در گیاهان با استفاده از دی اکسید کربن از هوا و نور خورشید به عنوان منبع انرژی سنتز می شود.

برای ذخیره بیشتر به نشاسته تبدیل می شود. ماده کاهنده ترکیبی (مانند شکر) یا عنصری (مانند کلسیم) است که در یک واکنش شیمیایی ردوکس، یک الکترون را به یک نوع شیمیایی دیگر از دست می دهد. کاهش قندها، مانند گلوکز و لاکتوز، دارای گروه های کاربردی کتون یا آلدهید آزاد است که تشکیل یک همی سلول، کربن متصل به دو اتم اکسیژن را ممکن می سازد: الکل (OH) و یک اتر.یکی از موارد استفاده دکستروز این است که می توان به عنوان قند کاهنده آن را با مواد اکسید کننده خفیف مانند نمک های فلزی اکسید کرد.

خرید دکستروز

معادل دکستروز ( DE ) اندازه گیری مقدار قند کاهنده موجود در یک محصول قند است که درصد آن نسبت به دکستروز به صورت خشک بیان می شود. معادل دکستروز نشانگر میانگین درجه پلیمریزاسیون (DP) برای قندهای نشاسته است. در کلیه  پلیمرهای گلوکز، از نشاسته بومی گرفته تا شربت گلوکز ، زنجیره مولکولی با کاهش قند، حاوی یک آلدهید آزاد شروع می شود.

از آنجا که نشاسته هیدرولیز می شود، مولکول ها کوتاه تر می شوند و قند کاهنده بیشتری وجود دارند. بنابراین، معادل دکستروز میزان تبدیل نشاسته به دکستروز را توصیف می کند. مالتوز، دی ساکارید ساخته شده از دو مولکول گلوکز (دکستروز) است و دارای DE 52 است که برای از بین رفتن آب در وزن مولکولی هنگام ترکیب این دو مولکول اصلاح می شود. گلوکز (دکستروز) دارای جرم مولکولی ۱۸۰ است، در حالی که آب دارای جرم مولکولی ۱۸ است. برای هر ۲ مونومر گلوکز که به یکدیگر متصل می شوند، یک مولکول آب برداشته می شود.

بنابراین می توان جرم مولکولی یک پلیمر گلوکز را با استفاده از (درجه پلیمریزاسیون) پلیمر گلوکز محاسبه کرد. ساکاروز در واقع دارای دیفرانسیل صفر است حتی اگر دی ساکارید باشد. زیرا هر دو گروه کاهش دهنده مونوساکاریدها که آن ها را به هم متصل می کنند، گروه های کاهش دهنده باقی نمی مانند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *