اثر لسیتین بر استرس موش صحرایی

کولیت اولسراتیو (UC) یک بیماری التهابی است که روده را تحت تأثیر قرار می دهد. همچنین گونه های اکسیژن واکنش پذیر (ROS) در پیشرفت UC نقش دارند. در ادامه قصد داریم اثر آنتی اکسیدانی لسیتین را در یک مدل آزمایشی UC حاد ناشی از تجویز اسید استیک (AA) در موش صحرایی ارزیابی کنیم.

روش ها ی موجود استفاده از لستین در این آزمایش

لسیتین (۵/۰ میلی لیتر در کیلوگرم در روز) به صورت خوراکی ۲ روز قبل و بعد از القای کولیت با ۴٪ AA در حجم ۴ میلی لیتر تجویز می شود. بیست و پنج موش صحرایی نر نژاد ویستار در ۵ گروه تقسیم شدند: گروه کنترل (CO).

کنترل + لسیتین (CO + LE)؛ کولیت (CL)؛ کولیت + لسیتین (CL + LE)؛ لسیتین + کولیت (LE + CL). فشار اسفنکتر مقعدی، LPO (TBARS) و فعالیت آنتی اکسیدانی آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و کاتالاز (CAT) اندازه گیری شد و تجزیه و تحلیل بافت شناسی با H&E انجام شد.

نتایج اثر لسیتین بر استرس اکسیداتیو در یک مدل تجربی کولیت های موش صحرایی ناشی از اسید استیک

فشار اسفنکتر مقعدی در گروه CO به طور قابل توجهی کمتر بود، درمان لسیتین آن را در گروه های قبل و بعد از درمان افزایش داد. فعالیت LPO و SOD در گروه CO افزایش یافته و در گروه های تحت درمان با لسیتین کاهش یافت. فعالیت CAT در گروه CO افزایش و در گروه لسیتین کاهش یافت. در نهایت کولیت اولسراتیو باعث افزایش پراکسیداسیون لیپیدها می شود و استفاده از لسیتین در کاهش آسیب به روده در مدل کولیت تجربی موثر بود.

بررسی جزئی نتایج اثر لسیتین

بیماری التهابی روده (IBD) با التهاب مزمن دستگاه گوارش مشخص می شود، و مکانیسم های فیزیوپاتوژنیک متعددی ممکن است با علت آن همراه باشند، از جمله نظم های ژنتیکی، غذایی، ایمنی، عفونی، انگلی، پس رادیواکتیو، ایسکمیک و محیطی.

رکتوکولیت زخم ایدیوپاتیک (IURC) و بیماری کرون شایع ترین شکل بروز IBD هستند و علت آن به طور کامل روشن نشده است. IBD یک مشکل جدی بهداشتی جهانی است، زیرا در درجه اول جوانان را تحت تأثیر قرار می دهد و دارای تظاهرات بالینی شدید و مزمن است که در سراسر جهان رخ می دهد.

تحقیقات نشان می دهد که استرس اکسیداتیو ممکن است در فعالیت و توسعه IBD مهم باشد. مطالعات دیگر نشان داد که گونه های واکنش اکسیژن (ROS) در افراد مبتلا به کولیت در مقایسه با افراد طبیعی بیش از حد تولید می شود. مدل تجربی کولیت که توسط Fillmann و همکاران آن انجام شده است نشان می دهد که علاوه بر ROS، اکسید نیتریک نیز در این وضعیت دخیل است، باعث مهار عضلات صاف می شود، باعث آرامش اسفنکتر مقعدی و در نتیجه کاهش فشار اسفنکتر مقعدی می شود.

افزایش تولید ROS در کولیت اولسراتیو باعث عدم تعادل در وضعیت اکسیداسیون و کاهش سلول و در نتیجه افزایش رادیکال های آزاد (FR) می شود.

چنین افزایشی توانایی های دفاعی آنتی اکسیدانی سلول را تحت فشار قرار می دهد، بنابراین استرس اکسیداتیو (OS) را توصیف می کند، که به نوبه خود باعث پراکسیداسیون لیپیدها (LPO) می شود و منجر به اختلال در پل های دی سولفید لیپیدها با شکستن آنها و از بین رفتن یکپارچگی سلول، بی ثبات سازی و هدایت آن می شود.

این ارگانیسم دارای یک سیستم دفاعی در برابر عوامل اکسیدانی متشکل از فعالیت آنزیمی است، یعنی آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPx). و عوامل غیر آنزیمی مانند گلوتاتیون (GSH)، ویتامین ها (A ، C ، E)، فلاونوئیدها و سایر ترکیبات موجود در غذا، مانند لسیتین. عملکرد آنتی اکسیدان ها (AOX) حفظ تعادل ردوکس با پایین نگه داشتن سطح ROS است، بنابراین از ایجاد رادیکال های آزاد مانند آنیون سوپراکسید، پراکسید هیدروژن و مضرترین آن، رادیکال هیدروکسیل جلوگیری می کند.

بسیاری از غذاها دارای عملکرد مهم AOX هستند و در رژیم غذایی تعادل بین تولید اکسیدان و دفاع آنتی اکسیدانی را حفظ می کنند. لسیتین را می توان در سویا، بادام زمینی، اسفناج، گندم و به طور عمده در زرده تخم مرغ یافت می‌شود، بنابراین یک متحد مهم برای تعادل ردوکس است.

ویژگی بارز لسیتین آمفوتریک بودن است، با یک قطب و یک آپولار، بنابراین در آن قرار می گیرد غشای سلولی، با حفظ یکپارچگی خود، زیرا می تواند با رادیکال های آزاد واکنش داده، آنها را از بین برده و از LPO جلوگیری کند.

مولکول لسیتین از کولین و اسیدهای چرب تشکیل شده است و اهمیت آن در این واقعیت است که بزرگترین جز لیپیدی بدن است. کولین موجود در لسیتین جز رژیم غذایی است که برای عملکرد کلیه سلولها لازم است.

لسیتین یا متابولیت های آن، از جمله فسفولیپیدها، از یکپارچگی ساختاری و عملکردهای سیگنالینگ غشای سلول اطمینان حاصل می کنند. کولین به عنوان پیش ماده بیوسنتز فسفاتیدیل کولین (PC) عمل می کند، که به نوبه خود نقش مهمی در جذب روده لیپیدها دارد. حلالیت میسلار را تشکیل می دهد  باعث و تشکیل chylomicrons می‌شود.

در این مطالعه توانایی لسیتین در کاهش استرس اکسیداتیو بافتی در مدل تجربی کولیت توسط اسید استیک در موش صحرایی ویستار ارزیابی شد.