لسیتین بخشی جداییناپذیر از غشای سلولی است و میتواند کاملاً متابولیزه شود، بنابراین برای انسان تقریباً غیر سمی است. لسیتین به وسیله تجزیه روغن استخراج شده از دانههای روغن حاصل میشود. ترکیبی از فسفولیپیدهای مختلف است و ترکیبات آن به منشأء لسیتین بستگی دارد. لسیتین از لیپیدهای سبوس برنج حاوی ۲۰-۲۵٪ فسفاتیدیل کولین است.
در حال حاضر یک عصاره سبوس برنج به عنوان جایگزین لسیتین ارائه میشود، چون لسیتین گران است. به دلیل رشد چشمگیر در تولید برنج جهانی، شیمیدانان مواد غذایی RBL را به عنوان یک جایگزین در دسترس در نظر میگیرند.
از کاربردهای لسیتین سبوس برنج (RBL) میتوان به منبع جذابی اشاره کرد برای کسانی که لسیتینهای غیر ژنتیکی (GM) را ترجیح میدهند. این ترکیبی عالی از یک اسید چرب، مواد مغذی و آنتی اکسیدانهای طبیعی را شامل میشود. یک محصول برجسته است و میتواند به عنوان یک جایگزین برای سویا وآفتابگردان عمل کند.
غنی از ماده ناپایدار است بنابراین ممکن است برای محصولات لوازم آرایشی استفاده شود. از لسیتین سبوس برنج میتوان در تولید کرمهای نرمکننده و مرطوبکننده استفاده کرد، با استفاده از این ماده که عمیقاً جذب پوست میشود، آن را مرطوب و نرم میکند. بنابراین، توصیه میشود کرم را با دقت به پوست بمالید. استفاده از کرم لسیتین سبوسس برنج، با وجود چرب بودن باعث ایجاد آکنه نمیشود و سازگار با پوستهای خشک میباشد.
فتیدیل کولین (PC)، فسفاتیدیلتانولامین (PE) و فسفاتیدیلینواستیل(PI) PL cerebrosides، monogalactosyl diacylglycerol، diacylglycerol digalactosyl و steryl، Glycolipids، Oleic و Linoleic اسیدهای چرب اصلی موجود در لیپیدهای سبوس برنج هستند. تحقق استفاده مناسب از RBL ممکن است منجر به توسعه چندین محصول مهم غذایی شود.
ویژگیهای تحلیلی لسیتین سبوس برنج نسبت به لسیتین سویا قابل مقایسه است. انتظار میرود که مواد چسبنده در روغن که در حال حاضر با مواد معدنی در طی پالایش از دست رفته، میتوانند برنامههای کاربردی مهمی پیدا کنند. تهیه لسیتین سبوس برنج در آزمایشگاه با استفاده از آب به عنوان یک ماده آروماتیک و سپس خشک کردن با استفاده از درام خشک کن یا خشک کردن خلاء صورت میگیرد.
لسیتین سبوس برنج به دلیل ویژگیهای خاص خود، برای درمان اختلالات حافظه مانند زوال عقل و بیماری آلزایمر استفاده میشود.
به منظور بررسی اثر لسیتین سبوس برنج (RBL) بر هضم و تعادل مواد مغذی، عملکرد، متانوژنز، مشخصات خون و شکمبه مطالعهای انجام شد. هجده گوساله به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. با رژیم غذایی مبتنی بر کاه گندم با مخلوط کنسانتره حاوی ۰، ۸ و ۱۲ درصد، لسیتین سبوس برنج، ماده خشک، ماده آلی و پروتئین خام تغذیه شدند. قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی، کربوهیدرات کل و انرژی ناخالص تمایل به کاهش داشت، در حالی که قابلیت هضم پروتئین خام و عصاره اتری تمایل به افزایش با سطوح لسیتین سبوس برنج داشت. قابلیت هضم در گروههای حاوی RBL به طور معنی داری (۰۱/۰ > P) کمتر از گروه کنترل بود.
افزایش وزن بدن و میانگین افزایش روزانه با افزایش سطح لسیتین سبوس برنج کاهش یافت. درصد احتباس نیتروژن و کلسیم تمایل به کاهش داشت، در حالی که احتباس فسفر به طور معنیداری (۰۱/۰P<) با سطح گنجاندن RBL کمتر بود. بیوشیمیایی سرم تفاوت معنیداری در بین گروههای رژیم غذایی نشان نداد. غلظت کلسترول و اوره خون در گروه RBL-12 به طور معنی داری (۰۱/۰ > P) بیشتر از گروه کنترل بود.
متابولیتهای شکمبه و میکروبیوتا در گروه RBL-8 نسبت به گروه RBL-0 بدون دسترسی به سطح معنیدار (۰۵/۰ P <) کاهش نشان دادند. از بررسیهای بالا میتوان نتیجه گرفت، که اثر مضر سطوح موجود (۸ و ۱۲ درصد) RBL در عملکرد گوسالهها مشاهده شد که با کاهش قابلیت هضم فیبر و تخمیر در شکمبه همراه بود. علاوه بر این، RBL در کاهش متان برای تولید تمیزتر مفید است و میتواند منبع انرژی ارزانتری به جای ذرت برای نشخوارکنندگان باشد.
لسیتین سبوس برنج، دارای کاربردهای مختلفی میباشد و منبع خوبی از فسفاتیدیل کولین است. با این حال کمتر از لسیتین سبوس سویا و آفتابگردان استفاده میشود.