پیش بینی ویژگی های حلال سازی دیاگرام فاز سه تایی از میکرو امولسیون لسیتین

خاصیت حلال سازی دیاگرام فاز سه تایی از میکرو امولسیون لسیتین

میکروامولسیون های کاملاً رقیق (lEs)، که برای طراحی سیستم تحویل میکروامولسیفایر (SMEDS) استفاده می شود، به عنوان محلول های کنسانتره حاوی روغن و سورفکتانت ها، بدون آب فرموله شده است. با افزودن آب برای رقیق شدن این سیستمها، lE های مختلفی (میسلهای معکوس متورم از آب، سیستمهای مداوم و میسلهای متورم شده با روغن)، بدون شروع جداسازی فاز، تولید می شوند.

فروش لسیتین

در حال حاضر فرمول lEs قابل رقیق از روش آزمایش و خطا پیروی می کند که تا حدودی موفقیت داشته است. هدف از این کار معرفی چارچوب های تفاوت آب دوست-چربی دوست (HLD) و خمیدگی میانگین خالص (NAC) برای پیش بینی ویژگی های حلال شدن نمودارهای فاز سه تایی لسیتین – پیوند دهنده و استفاده از این پیش بینی ها است.

راهنمای فرمولاسیون lE های قابل رقیق

برای این منظور، انحنای مشخصه (Cc) لسیتین سویا (سورفاکتانت)، گلیسرول مونولئات (پیوند دهنده لیپوفیلیک) و پلی گلیسرول کاپریلات (پیوند دهنده آب دوست) و عدد کربن معادل آلکان (EACN) اتیل کاپرات (روغن) از طریق فاز اسکن بدست آمد. سپس از این پارامترها برای محاسبه HLD میکروامولسیون های لسیتین-پیوند دهنده-اتیل کاپرات استفاده شد. HLD های محاسبه شده قادر به پیش بینی گذارهای فاز مشاهده شده در اسکن فاز بودند.

NAC سپس برای تناسب و پیش بینی حجم فازهای بدست آمده از اسکنهای فاز شوری و پیش بینی ویژگیهای حلال شدن نمودارهای فاز سه تایی فرمولاسیون لسیتین-پیوند دهنده استفاده شد. پیش بینی های HLD-NAC به طور معقولی دقیق بود و نشان داد که بزرگترین منطقه برای lE های رقیق با مقادیر کمی منفی HLD بدست آمد. چارچوب NAC همچنین تغییرات در خواص میکروامولسیون را در امتداد خطوط رقت پیش بینی و توضیح داده است.

وارد کننده لسیتین

متداول ترین استفاده از lE های قابل رقیق، سیستم های تحویل خود میکرو امولسیون کننده (SMEDS) است، جایی که یک دارو در روغن “سورفکتانت” پیش از کنسانتره حل می شود تا با مایعات رقیق شود. SMEDS را می توان به طور خلاصه به عنوان lE های متمرکز یا lE های پنهان تعریف کرد.

یک سیستم میکروامولسیون می تواند به عنوان یک پراکندگی ترمودینامیکی پایدار، شفاف از یک فاز آبی و/یا روغنی، که توسط یک لایه سطحی از سورفاکتانت ها تثبیت شده است تعریف شود.

پیش بینی ویژگی های حلال سازی دیاگرام فاز سه تایی از میکرو امولسیون لسیتین

اولین چالش در فرمول بندی lE های قابل رقیق، انتخاب سورفاکتانت ها و روغن های ایمن و موثر بوده است. نشان داده شده است که لسیتین های مبتنی بر لینکر دارای فاز مطلوب و ظرفیت حلالیت عالی هستند و غیر سمی هستند.

در فرمولاسیون لسیتین-پیوند دهنده سه جزء فعال سطحی وجود دارد، یعنی سورفکتانت لسیتین، پیوند دهنده های چربی دوست و آب دوست. پیوند دهنده لیپوفیلیک یک گونه فعال سطحی است که در نزدیکی سورفاکتانت جدا شده و کنش های لیپوفیلی بین سورفاکتانت (لسیتین) و روغن را افزایش می دهد. پیوند دهنده آب دوست یک مولکول شبیه سورفاکتانت زنجیره ای کوتاه است که با سورفاکتانت در سطح روغن و آب جذب می شود و سطح را افزایش می دهد.

انتخاب روغن، پیوندها، لسیتین و غلظت آنها از جمله تصمیماتی است که فرمول ساز باید انجام دهد. این مشکل چند متغیره برای سایر فرمولاسیون lE مشابه است، که برای یافتن یک سیستم کاملاً قابل رقیق شدن نیاز به ارزیابی هزاران ترکیب دارد.

میکروامولسیون های لسیتین-پیوند دهنده فرمولاسیونی هستند که با لسیتین سویا در ترکیب با یک افزودنی بسیار سورفکتانت مانند لیپوفیلیک (پیوند دهنده چربی دوست) و بسیار آب دوست (پیوند دهنده های آب دوست) تولید می شوند.

سیستم های لسیتین پیوند دهنده

در این کار، سیستم های لسیتین پیوند دهنده برای تولید سیستم های تحویل خود امولسیون کننده β-کاروتن و β-sitosterol فرموله شد. غلظت پیوند دهنده چربی دوست، سوربیتان مونولئات، تنظیم شد تا تشکیل بلورهای مایع به حداقل برسد. برای اطلاعات بیشتر با دقت مقاله را مطالعه کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *