برای تشخیص تومور، پزشک با پرسیدن سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی شروع کند و یک معاینه فیزیکی انجام میدهد. پس از آن از روشهای مختلف تشخیص استفاده میکند که این روش ها شامل، تست های آزمایشگاهی، تست های تصویربرداری، بیوپسی است. برخی از تستهای آزمایشگاهی شامل آزمایش خون و تست سوربیتول یا نمونههای بافت برای نشانگرهای تومور است. تست های تصویربرداری شامل، سی تی اسکن، ام آر آی، اسکن هسته ای، سونوگرافی و اشعه ایکس است. بیوپسی نیز با با سوزن وآندوسکوپی قابل تشخیص است.
سوربیتول به عنوان یک ماده خام مهم به طور گسترده در صنایع دارویی، شیمیایی و غذایی استفاده میشود. سوربیتول همچنین برای درمان ادم مغزی (تجمع آب در فضای داخل و خارج سلول های مغز) و گلوکوم (آب سیاه) و الیگوری ادماتوز عملکرد طبیعی قلب، به دلیل خاصیت کم آبی دیورز استفاده میشود. تعدادی از مطالعات نشان دادهاند که سوربیتول ممکن است مسیر انتقال سیگنال p38 MAPK را فعال کرده و آپوپتوز سلولهای تومور را القا کند. در مطالعات مشخص شده است که سوربیتول رشد سلولی HCT116 را مهار میکند و به طور قابل توجهی باعث القای آپوپتوز در زمانی که غلظت سوربیتول ≥۰٫۵ M است، میشود.
یک مطالعه کاوشگر فلورسنت مادون قرمز نزدیک (NIR) Sorbitol-ZW800-1 را به عنوان ردیاب برای تصویربرداری هدفمند تومور انواع مختلف سرطان ارزیابی کرد. در ابتدا، کونژوگه Sorbitol-ZW800-1 در داخل بدن بر روی ردههای سلولی سرطان پستان (MCF-7) تأیید شد. پس از آن، ردیاب به ترتیب در مدلهای موش زنوگرافت با تومورهای بدخیم پستان (MDA-MB-231)، ریه (NCI-H460) و کولورکتال (HT-29) مورد آزمایش قرار گرفت.
نکته مهم این است که کونژوگه Sorbitol-ZW800-1 جذب تومور بسیار انتخابی را در مدلهای مختلف موش تومور نشان داد. علاوه بر این، توزیع زیستی به مدت ۲۴ ساعت سیگنال های فلورسانس قابل توجهی را در تومورها و کلیهها نشان داد. بنابراین، سوربیتول یک ماده امیدوارکننده به عنوان یک عامل بالقوه هدف گیری سرطان برای تشخیص دقیق سلولهای سرطانی است.
سوربیتول از طریق انتقال سیگنال باعث آپوپتوز سلول های سرطانی کولورکتال انسان میشود.
گزارش شده است که سوربیتول در چندین مدل تومور دارای اثرات ضد سرطانی است، با این حال اثرات آن بر سرطان کولورکتال مبهم باقی مانده است. در یک مطالعه، اثرات سوربیتول بر مهار رشد و آپوپتوز در رده سلولی سرطان کولورکتال HCT116 بررسی و مکانیسم اثر آن مورد بررسی قرار گرفت. از روش MTT برای تعیین اثر سوربیتول بر تکثیر سلولی HCT116 در مقاطع زمانی مختلف و دوزهای متغیر استفاده شد. تجزیه و تحلیل وسترن بلات برای بررسی اثر سوربیتول بر بیان پروتئین مرتبط با آپوپتوز و مسیر سیگنالینگ MAPK p38 استفاده شد. نتایج نشان داد که سوربیتول ممکن است رشد سلولهای HCT116 را به روشی وابسته به زمان و دوز مهار کند.
پس از درمان با سوربیتول به مدت ۳ ساعت، وسترن بلات نشان داد برش پروتئین زیموژن کاسپاز-۳ و محصول برش پلی (ADP-ریبوز) پلیمراز (PARP)، یک بستر شناخته شده کاسپاز-۳، نیز مشهود بود. در طول آپوپتوز ناشی از سوربیتول، مسیر میتوکندری با افزایش وابسته به دوز در بیان Bax و سیتوکروم فعال شد. انتشار c ، در حالی که بیان پروتئین ضد آپوپتوز Bcl-2 به صورت وابسته به دوز به طور قابل توجهی کاهش یافت.
بررسی مسیر سیگنال پایین دست نشان داد که آپوپتوز ناشی از سوربیتول با افزایش بیان MAPK p38 فسفریله شده واسطه شد. به طور کلی، مشاهدات مطالعه حاضر نشان میدهد که سوربیتول باعث افزایش سطوح Bax در پاسخ به سیگنال دهی MAPK p38 میشود که منجر به شروع آبشار مرگ میتوکندری میشود. پس، سوربیتول یک ماده نتیجه بخش به عنوان یک عامل شیمی درمانی بالقوه برای درمان سلولهای HCT116 سرطان کولورکتال است.
همچنین سوربیتول، یک الکل قندی است که به عنوان یک ملین غیر محرک و از نوع اسمزی استفاده میشود. بلع آب را با اسمز به مجرای روده میکشد و حرکت روده را تحریک میکند. پس، سوربیتول در بیماران مبتلا به سرطان برای مدیریت یبوست مورد استفاده قرار میگیرد.