تشکیل عضله به کمک لسیتین

تحت نام فوق، ترکیبات چربی در غشای سلولهای بیولوژیکی گنجانده شده است. این فرمولها گروه بزرگی از فسفولیپیدها را تشکیل می دهند. در ساده ترین شکل آنها از یک مولکول گلیسرول، دو مولکول اسیدهای چرب و یک اسید فسفریک منفرد تشکیل شده اند.اشکال پیشرفته تر فسفولیپیدها ماده اضافی متصل به اسید فسفریک را دارند. اینها شامل معرف هایی مانند اتانول آمین، کولین، اینوزیتول یا سرین است.

ویژگی اصلی فسفولیپیدها حلالیت همزمان در آب و همچنین چربی ها است. این مقدار به عنوان یک مکانیسم حمل و نقل که وظیفه انتقال ترکیبات لیپیدی (عمدتاً کلسترول و اسیدهای چرب) را در محیط آب و خون ایجاد می کند، امکان پذیر است.

خواص لسیتین در ساخت عضله

خواص لسیتین اجازه می دهد اسیدهای فوق از بافت چربی در حین انجام تمرینات بدنی آزاد شود که سپس به همراه خون وارد فرآیند اکسیداسیون چربی می شوند. برای درک ماهیت آنابولیک لسیتین، باید به مراحل فردی تأثیر آن بر متابولیسم توجه شود. هورمون های ضد کاتابولیک مانند انسولین یا هورمون رشد توانایی نفوذ به سلول ها را ندارند. فرآیند نفوذ به دلیل اتصال آنها به گیرنده های غشایی از طریق آنزیم موثر بر لسیتین های موجود در غشاهای سلولی امکان پذیر است.

این اتصال به لطف آنزیم IP3K امکان پذیر است که براساس آن یکی از لسیتین ها به اینوزیتول فسفاتیدیل (به اصطلاح PIP3) تبدیل می شود. این ترکیب یک فرستنده بسیار مهم اطلاعات هورمونی است که مسئول فعال شدن کیناز است. دومی نیز به نوبه خود بر فعال شدن فاکتورهای رونویسی که منجر به تولید پروتئین ها می شود، تأثیر می گذارد. در بین کینازهای فعال شده یک نوع خاص وجود دارد. – mTOR این ترکیب منجر به فعال شدن مجتمع های آنابولیک کنترل شده توسط RNA می شود.

این مجتمع ها وظیفه اتصال اسیدهای آمینه جدا شده به پروتئین ها را بر عهده دارند  اثرات مفید همکاری با کراتین است. همکاری این دو ترکیب تنها در مورد فعال سازی mTOR کیناز مهم نیست. به نظر می رسد که لسیتین با افزایش تأثیر ترکیبات آنها، ترکیب خوبی برای ترکیب پشته های کراتین است، جایی که اغلب می توانید لوسین یا آرژنین پیدا کنید.

ترکیبات دیگر که ترجیحا با لسیتین در تعامل هستند اسیدهای امگا ۳ هستند. این ترکیبات در هنگام رشد قدرت و حجم عضلات بسیار مفید هستند و همچنین در فرایند چربی سوزی شرکت می کنند. علاوه بر این، لسیتین جذب آنها از دستگاه گوارش را تسهیل می کند. لسیتین همچنین می تواند با مکمل هایی که سطح تستوسترون را افزایش می دهند ترکیب شود. این ترکیب نه تنها باعث بهبود جذب بلکه اثرات آنابولیک را نیز می بخشد.

لسیتین سویا و عملکرد ورزشی 

لسیتین سویا به دسته ای از ترکیبات به نام فسفولیپیدها تعلق دارد. این مواد مغذی از ساختار و عملکرد طبیعی سلولی پشتیبانی می‏کنند. ورزش طولانی مدت سطح کولین را در برخی افراد کاهش می‎دهد و بر عملکرد سلولی و عملکرد ورزشی تأثیر می‎گذارد. لسیتین و عملکرد ورزشی فسفولیپیدهای مشتق شده از سویا، مانند لسیتین، ممکن است به پر کردن کولین در جریان خون و بهبود توانایی‎های ورزشی کمک کنند.

این ترکیبات دارای مزایای زیر هستند:  

• با بهبود ظرفیت و عملکرد ورزشی در طول تمرینات قلبی عروقی با شدت بالا درد عضلانی درک شده را کاهش می‎دهد. 
• سطح هورمون استرس کورتیزول را کاهش می‎دهد. 
• باعث تقویت عملکرد مغز می‌شود. 
• سطح کلسترول سالم را حفظ می‎کند. 
• با بهبود حافظه بلند مدت استرس ناشی از ورزش را کاهش می‌دهد. 
• باعث افزایش سرعت ریکاوری بعد از تمرین می‎شود. 
• باعث افزایش جذب گلوکز در سلول های عضلانی طبق ISSN ، مکمل های فسفولیپید به ویژه برای دوچرخه سواران، دوندگان و سایر ورزشکاران استقامتی می‎شود. 

در آزمایشات بالینی، وزنه بردارانی که از این محصولات حاوی لسیتین سویا استفاده می‎کنند، درد و خستگی عضلانی کمتری را در مقایسه با افرادی که این مواد را مصرف نمی‎کنند، دارند. در مجموع، لسیتین سویا جایگزین فرمول‎های ریکاوری قبل و بعد از تمرین نیست، اما ممکن است به ترمیم عضلات کمک کند. به علاوه، استرس ناشی از ورزش را کاهش می‎دهد و از سلامت کلی حمایت می‎کند.  

پس، با لسیتین سرعت ترمیم عضلات افزایش می یابد، قدرت کلی را افزایش می دهد و ساخت توده بدون چربی را آسان تر می کند. اما ممکن است، اثر لسیتین بر تشکیل عضلات در مدت طولانی خود را نشان دهد.