اثرات سوربیتول بر فعالیت های آنزیمی

با افزایش جمعیت سالمندی، شیوع خشکی دهان ۱ درصد نیز افزایش یافته است. افراد مبتلا به خشکی دهان معمولاً علائم و نشانه های مختلفی را تجربه می کنند، مانند مشکل در جویدن و بلع، درد در مخاط دهان، پوسیدگی های شایع دندان ها و عفونت های مکرر دهان، که همه آنها کیفیت زندگی را بدتر می کنند. بزاق مصنوعی یا دهانشویه های حاوی ضد میکروب معمولاً برای بازیابی کاهش فعالیت ضد میکروبی توصیه می شود.

زایلیتول، در میان الکلهای قندی، به ویژه در بسیاری از محصولات بهداشت دهان و دندان وجود دارد، زیرا مسیر گلیکولیتیک را برای رشد باکتری ها و تولید اسید مهار می کند و برای پیشگیری از پوسیدگی ۱۹ درصد دندان مفید است.

زایلیتول و سوربیتول

بزاق همچنین می تواند خشکی دهان را با تحریک بزاق ۲۰ تسکین دهد.

ترشحات

الکلهای قندی و ضد میکروبی نیز می توانند در همان محیطی مانند محصولات مراقبت از بهداشت دهان و دندان و حفره دهان وجود داشته باشند، بنابراین ممکن است تداخل بین آنها نیز وجود داشته باشد. گزارش شده است که مصرف رژیم زایلیتول باعث افزایش فعالیت پراکسیداز بزاق می شود. فرضیه های ما این بود که ممکن است تداخل مستقیمی بین الکلهای قندی و ضد میکروب های خوراکی وجود داشته باشد.

تداخلات محلول نیز ممکن است متفاوت از سطوح هیدروکسی آپاتیت باشد. علاوه بر این، هنگامی که الکل قند به بزاق مصنوعی اضافه می شود، ممکن است بر فعالیت های ضد قارچی داروهای ضد میکروبی ترکیب شده، که برای افراد مبتلا به خشکی دهان ممکن است، تأثیر بگذارد. هدف ما از این مطالعه بررسی اثرات زایلیتول و سوربیتول بر فعالیتهای آنزیمی و کاندیداسید لیزوزیم، سیستم پراکسیداز و سیستم پراکسیداز با واسطه گلوکز اکسیداز است.

مواد و روش های استفاده شده

جمع آوری بزاق انسان

نمونه بزاق از چهار شرکت کننده بزرگسال سالم (دو مرد و دو زن) بین ۸ صبح تا ۱۲ شب جمع آوری شد تا تنوع در ترکیب بزاق به حداقل برسد. شرکت کنندگان حداقل یک ساعت قبل از جمع آوری بزاق از خوردن، نوشیدن و مسواک زدن خودداری کردند.

بزاق کامل بدون تحریک با روش تف جمع آوری شد و در یک لوله سانتریفیوژ سرد قرار گرفت که فنیل متیل سولفونیل فلوراید بلافاصله به غلظت نهایی ۱٫۰ میلی مولار اضافه شد. نمونه بزاق در دمای ۳۵۰۰ گرم به مدت ۱۵ دقیقه در دمای ۸ درجه سانتی گراد سانتریفیوژ شد و مایع رویی شفاف حاصل از آن بلافاصله برای سنجش استفاده شد.

لیزوزیم، پراکسیداز، سیستم پراکسیداز، سیستم پراکسیداز واسطه گلوکز اکسیداز و الکلهای قندی

لیزوزیم سفید تخم مرغ (HEWL، غلظت نهایی ۳۰ میلی گرم در میلی لیتر) و لاکتوپراکسیداز گاوی (bLPO، غلظت نهایی ۲۵ میلی گرم در میلی لیتر) به ترتیب به عنوان منابع لیزوزیم و پراکسیداز برای همه آزمایش ها مورد استفاده قرار گرفت. برای آزمایشات کاندیداسید، سیستم پراکسیداز شامل غلظت نهایی ۲۵ میلی گرم در میلی لیتر bLPO  ۱ میلی مولار تیوسیانات پتاسیم (KSCN) و ۵۰ میلی مولار H2O2 بود.

سیستم پراکسیداز واسطه گلوکز اکسیداز شامل غلظت نهایی ۲۵ میلی گرم در میلی لیتر bLPO ،۱ میلی مولار KSCN ،۵۰ میلی گرم در میلی لیتر گلوکز اکسیداز از آسپرژیلوس نیجر و ۰٫۰۳ میلی گرم در میلی لیتر گلوکز بود. در بین الکلهای قندی، زایلیتول و سوربیتول استفاده شد. غلظت زایلیتول و سوربیتول (۳۲٫۵-۲۶۰ میلی مولار) برای آزمایشات ایمن و از محصولات مراقبت های بهداشتی دهان تجاری بی خطر بود.

تاثیر زایلیتول و سوربیتول بر فعالیت آنزیمی پراکسیداز

اثرات زایلیتول و سوربیتول بر فعالیت آنزیمی bLPO یا پراکسیداز کل بزاق در محلول با انکوبه کردن ۵۰۰ میلی لیتر زایلیتول یا سوربیتول (غلظت نهایی ۳۲٫۵ ، ۶۵ ، ۱۳۰ و ۲۶۰ میلی مولار) با ۵۰۰ میلی لیتر bLPO مورد بررسی قرار گرفت.

بزاق ده دقیقه در RT تأثیر مخلوط های مختلف زایلیتول و سوربیتول (۳: ۱ ، ۲: ۲ ، و ۱: ۳ در غلظت مولی) بر فعالیت آنزیمی bLPO نیز مورد بررسی قرار گرفت. برای سنجش NbsSCN ، ۱۵ میلی لیتر KSCN (غلظت نهایی ۴٫۲ میلی مولار SCN) و ۱۵ میلی لیتر محلول نمونه به ۳۰۰ میلی لیتر مخلوط واکنش اضافه شد.

همانند روش های لیزوزیم، آزمایش روی سطوح به دو روش مختلف انجام شد. در روش I، اثرات زایلیتول یا سوربیتول جذب شده بر جذب بعدی پراکسیداز مورد بررسی قرار گرفت. در روش II، فعالیت پراکسیداز هیدروکسی آپاتیت جذب پس از انکوباسیون زایلیتول یا سوربیتول با پراکسیداز مورد بررسی قرار گرفت.

تاثیر زایلیتول و سوربیتول بر فعالیتهای آنزیمی پراکسیداز واسطه گلوکز اکسیداز

پراکسیداز واسطه گلوکز اکسیداز در کیت سنجش گلوکز به دو قسمت تقسیم شد، یکی در SSB حل شده و دیگری در SSB حاوی زایلیتول یا سوربیتول (غلظت نهایی ۱۳۰ میلی مولار) حل شد و به مدت ۳۰ دقیقه در RT انکوبه شد. فعالیت آنزیمی دو معرف مختلف با استفاده از نمونه هایی با غلظت گلوکز شناخته شده (۰٫۰۲ ، ۰٫۰۴ و ۰٫۰۶ میلی گرم در میلی لیتر) اندازه گیری شد.

تولید o-dianisidine اکسید شده، اندازه گیری شده توسط OD در طول موج ۵۴۰ نانومتر، نشان دهنده فعالیت آنزیمی واکنش دهنده های پراکسیداز واسطه گلوکز اکسیداز است. تأثیر مخلوط های مختلف زایلیتول و سوربیتول (۳: ۱ ، ۲: ۲ ، و ۱: ۳ در غلظت مولی) بر فعالیت آنزیمی نیز مورد بررسی قرار گرفت.

در نتیجه

زایلیتول و سوربیتول فعالیت آنزیمی لیزوزیم بزاقی را مهار می کنند، در حالی که فعالیت آنزیمی bLPO و پراکسیداز بزاقی را در محلول افزایش می دهند. در مقابل، نه زایلیتول و نه سوربیتول بر فعالیت آنزیمی لیزوزیم و پراکسیداز بر سطوح هیدروکسی آپاتیت تأثیر نمی گذارد.

سوربیتول فعالیت آنزیمی پراکسیداز واسطه گلوکز اکسیداز را مهار می کند. فعالیت های کاندیداسید مربوط به لیزوزیم و پراکسیداز توسط زایلیتول و سوربیتول افزایش نیافت.

در مجموع، هنگام افزودن الکلهای قندی در بزاق مصنوعی، مکمل لیزوزیم باید برای حفظ اثرات مفید الکلهای قندی در نظر گرفته شود. زایلیتول در محصولات بهداشت دهان و دندان از جمله سیستم پراکسیداز با واسطه گلوکز اکسیداز مزایای بیشتری نسبت به سوربیتول دارد.