ترکیبات کیتوزان و کربوکسی متیل سلولز برای تحویل محلی کلرهگزیدین: آماده سازی، مشخص کردن و فعالیت ضد میکروبی

هدف از این کار تهیه درج های واژینال بر اساس کمپلکس های پلی الکترولیت کیتوزان/کربوکسی متیل سلولز برای تحویل موضعی کلرهگزیدین دی گلوکونات است. مجتمع‌ها با نسبت‌های مولی کیتوزان/کربوکسی متیل سلولز در مقدار pH نزدیک به فاصله pKa پلیمرها تهیه شدند و از نظر خواص فیزیکی و شیمیایی، بازده کمپلکس و بارگذاری دارو مشخص شدند. سپس از کمپلکس‌ها برای تهیه اینسرت‌ها به‌عنوان فرم‌های دوز واژینال استفاده شد و رفتار فیزیکی، مورفولوژی، توانایی جذب آب و خواص رهاسازی دارو و همچنین فعالیت ضد میکروبی آن‌ها بررسی شد.

درج واژن بر پایه ترکیبات کیتوزان و کربوکسی متیل سلولز

نتایج برهمکنش یونی بین کیتوزان و کربوکسی متیل سلولز و تأثیر مقدار بار بر بازده کمپلکس را تأیید کرد. کمپلکس ها با مقادیر بالای بارگذاری دارو مشخص شدند و با افزایش مقدار کربوکسی متیل سلولز توانایی جذب آب را افزایش دادند. انتخاب نسبت‌های مولی مناسب کیتوزان/کربوکسی متیل سلولز باعث می‌شود که درج‌های جامد مخروطی شکلی به دست آید که به راحتی قابل کنترل هستند و می‌توانند دارو را در طول زمان هیدراته کنند.

در نهایت، درج های فرموله شده فعالیت ضد میکروبی را در برابر پاتوژن های رایج مسئول عفونت های واژن نشان دادند.کلرهگزیدین (CLX)، یک ضد عفونی کننده با طیف وسیع، در برابر طیف وسیعی از باکتری های گرم مثبت و گرم منفی مؤثر است. در واقع، CLX به طور گسترده ای برای پیشگیری و درمان عفونت زخم های روی پوست و حفره های دهان و واژن استفاده می شود. به ویژه، برای درمان عفونت های واژن، CLX می تواند به دلیل فعالیت ضد میکروبی آن در برابر واژینیت باکتریایی همزمان و کاندیدیازیس واژن به طور گسترده ای مورد استفاده قرار گیرد. این می تواند عفونت های حین زایمان و خطر انتقال استرپتوکوک گروه B را کاهش دهد.

فرمول‌بندی درج‌های مبتنی بر کمپلکس‌های پلی الکترولیت کیتوزان و کربوکسی متیل سلولز

فرمولاسیون های واژینال موجود در حال حاضر حاوی CLX، مانند دوش ها و پساری ها، مشکلاتی را نشان می دهد که می تواند استفاده از آنها را محدود کند. در واقع، آنها می توانند به سرعت از طریق شستشوی مایعات واژینال حذف شوند و با عفونت مشخص می شوند که نیاز به دوزهای متعدد روزانه دارد، بنابراین منجر به انطباق ضعیف بیمار می شود. در سال‌های گذشته، گروه تحقیقاتی ما بر اساس کمپلکس‌های مختلف پلی‌الکترولیت کیتوزان به‌عنوان سیستم‌های تحویل جدید که به راحتی قابل اعمال هستند و دوز منحصربه‌فردی از دارو را ارائه می‌کنند، درج‌هایی را توسعه داده‌اند.

در این مطالعه، امکان فرمول‌بندی درج‌های مبتنی بر کمپلکس‌های پلی الکترولیت کیتوزان و کربوکسی متیل سلولز بارگذاری شده با CLX را بررسی کردیم. کیتوزان (CH)، یک محصول N-داستیله شده از پلی ساکارید کیتین، به طور گسترده برای تهیه سیستم های مختلف تحویل و برای فرمولاسیون اشکال دوز چسبنده مخاط واژن استفاده می شود. خواص جالبی مانند زیست سازگاری، غیرسمی بودن، زیست تخریب پذیری و چسبندگی مخاطی را نشان می دهد. علاوه بر این، در PH کمتر از pKa آن (pKa = 6.3)، گروه‌های آمینه CH یونیزه می‌شوند و می‌توانند با پلیمرهای آنیونی برهمکنش داشته باشند و در نتیجه هیدروژل‌های متقاطع یونی تشکیل دهند.

سدیم کربوکسی متیل سلولز (NaCMC) یک مولکول طبیعی زیست تخریب پذیر و محلول در آب است که از سلولز به دست می آید. این یک پلیمر آنیونی است (pKa = 4.3) که می تواند با گروه های آمینه با بار مثبت کیتوزان و با داروهای کاتیونی تعامل داشته باشد. برهمکنش یونی بین NaCMC و داروهای کاتیونی، مانند پروپرانولول هیدروکلراید، کلرفنیرامین مالئات، ونلافاکسین هیدروکلراید و وراپامیل هیدروکلراید، توسط پالمر و همکاران مورد مطالعه قرار گرفت.

آماده سازی درج واژن

کمپلکس‌های بارگذاری‌شده CH/CMC برای آماده‌سازی درج‌ها به‌عنوان فرم دوز نهایی به دنبال روشی که قبلاً توسط گروه ما با برخی اصلاحات شرح داده شده بود، استفاده شد. به طور خاص، کمپلکس‌های خشک شده با انجماد با ۳۰۰ میلی‌لیتر محلول آبی مانیتول در لوله‌های میکروسانتریفیوژ پلی‌پروپیلن هیدراته شدند تا درج‌های جامد مخروطی شکل حاوی ۲۰ میلی‌گرم از مخلوط‌های مختلف کمپلکس/مانیتول (۹:۱؛ وزنی/وزنی) بدست آید.

مانیتول به منظور بهبود استحکام مکانیکی درج ها در هنگام کار به کمپلکس ها اضافه شد. اینسرت ها تا زمان استفاده در خشک کن نگهداری شدند. تعیین محتوای دارو با حل کردن اینسرت ها در ۱۵ میلی لیتر بافر فسفات در pH 4.5 انجام شد. پس از ۴۸ ساعت، مقدار کمی با سرعت ۳۰۰۰ دور در دقیقه به مدت ۵ دقیقه سانتریفیوژ شد و مایع رویی از طریق HPLC آنالیز شد.

نتیجه گیری

این تحقیق تشکیل کمپلکس های پلی الکترولیت بین CH و کربوکسی متیل سلولز را تأیید کرد. کمپلکس ها با ظرفیت بارگیری دارو خوب مشخص شدند و قادر به هیدراته شدن در شرایط شبیه سازی شده واژن بودند. انتخاب نسبت‌های مولی مناسب CH/CMC اجازه می‌دهد تا درج‌های واژینال، به‌عنوان شکل دوز نهایی، به‌راحتی قابل استفاده بوده و دارو را در طول زمان آزاد کند. در نهایت، سنجش‌های ضد میکروبی فعالیت درج را در برابر پاتوژن‌های اصلی مسئول واژینیت هوازی و کاندیدیازیس نشان دادند.